Deze morgen hoorde ik op de radio dat het kustplaatsje Bredene voor de komende zomer zijn naaktstrand sluit. Niet dat me dat wat doet (hela, gij!), maar het is wel een aanleiding om terug te grijpen naar een liedje van Toon Hermans over het naaktstrand, nl. de tango van het blote kontje. Het is weer op zijn Hermans (kan het ook anders?). Het is zeker een tijdsdocument van zowat veertig jaar oud, en in 2020 zijn we wel meer gewend. En naturisten hebben zelf zeker niet de ‘kijk’ van Toon Hermans op het fenomeen. Maar toch is het lied meer dan een tijdsdocument; een aantal van zijn sketches spreken ook vandaag nog aan. Voor een stuk zit zijn geheim in zijn virtuoze taalspel, maar ook omdat hij met zijn vondsten de relativiteit van het dagelijkse leven weet aan te toetsen zonder belerend te zijn.
Geniet ervan, en tot morgen
Elleboogstoot
Frans