Een ongemakkelijke waarheid

Wislawa Szymborska is een Poolse dichteres (1921-2012).   In haar gedichten staan verwondering en verbazing voorop.  Ze verbaast zich over het ongewone karakter van het gewone.  Met haar relatief beperkte oeuvre kreeg ze de Nobelprijs voor Literatuur in 1966. (Wikipedia, niet ver zoeken).

Het gedicht hieronder is sprekend.

——————————————-

Wislawa Szymborska: de eerste foto.

Dat is Adolfje, de zoon van meneer en mevrouw Hitler.
|Misschien wordt hij wel doctor in de rechten?
Of tenor in de opera van Wenen?
Van wie is dat handje, van wie, dat oortje, oogje, neusje?
Van wie dat buikje vol melk, nog niemand weet het:
van een drukker, heelmeester, koopman, pastoor?
Waarheen zullen die koddige beentjes nog uitgaan, waarheen?
Naar de speeltuin, naar school, naar kantoor, naar een bruiloft
met de dochter van de burgemeester misschien?

Ukkepuk, engeltje, hartendief, zonnetje,
toen je een jaar geleden ter wereld kwam,
ontbrak het niet aan tekens in de hemel en op aarde:
lentezon, de vensters vol geraniums,
een orgeltje dat speelde op de binnenplaats,
een gunstige voorspelling op roze vloeipapier,
vlak voor de bevalling moeders profetische droom:
een duif in de sneeuw zien – vreugdevol nieuws,
hem kunnen vangen – belooft een langverwachte gast.
Tok,tok, wie is daar, dat is het kloppende hart van Adolfje.

Tutter, luier, slabbetje, rammelaar,
een jongetje, God zij geloofd, gezond en wel,
gelijkend op zijn ouders, op een poesje in de mand,
op kinderen in alle andere familiealbums.
Maar nu gaan we toch niet huilen,
kom, lach eens mooi naar het vogeltje.

Atelier Klinger, Grabenstrasse, Braunen,
en Braunen is wel geen grote, maar een waardige stad,
solide firma’s, aardige buren,
de geur van gistend deeg en goedkope zeep.
Onhoorbaar het hondengejank en de stappen van het noodlot.
De geschiedenisleraar knoopt zijn boord los en zucht boven zijn schriften.

————————————-

Tja, wat zeg je hierop?  Dit is toch wel een “inconvenient truth”.   Doet denken aan Hannah Arendt met haar boek ‘De banaliteit van het kwaad’.

Tot morgen.

Elleboogstoot

Frans

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *