Tot in het laatste jaar heb ik Zjef Vanuytsel als klasgenoot gehad in mijn ‘Hoogstraatse jaren’ aan het Klein Seminarie aldaar (het legendarische ‘pastoorsfabriekje’). Ik heb hem daar altijd ervaren als een rebelse, en creatieve tiener. Zjef en zijn gitaar: in het beeld dat ik van hem meedraag waren zij onafscheidelijk in het internaatsleven.
En hij is die creativiteit verder gegroeid: een groot man in zijn liedgenre. Zijn liederen behoeven geen commentaar, geen inleiding. Ze spreken voor zichzelf, en stralen een grote waarachtigheid uit. Het persoonlijke beleven wordt bij hem poëzie. Ik vind overigens dat tekst en muziek in al hun soberheid in deze liederen echt bij elkaar passen. Alles wordt tot zijn essentie herleid, en dat maakt het geheel nog sterker. Ook de twee liederen die je hier kan horen: ‘ik weet wel, mijn lief’ en ‘zal je dan nog voor me zorgen’ getuigen daarvan. Gevoelig, breekbaar, nooit sentimenteel.
De opname van deze nummers van Zjef in deze ‘troostertjes’ is een klein eerbetoon aan een liedkunstenaar die niet mag vergeten worden. En die ook na zijn overlijden (op het einde van dit jaar weeral vijf jaar geleden …) niet vergeten wordt. Zeker ook niet door mij.
Luister, en word en maar stil van.
Tot morgen.
Elleboogstoot,
Frans