De ene uitvoering is de andere niet. Gisterenavond viel mijn oog op een uitvoering van de ‘The Prince of Denmark’s march’ van Jeremia Clarke (1674-1707). Tijdgenoot in Engeland van Purcell, Händel enzovoort. Een heel populaire klassieker. Met andere woorden: ‘grijs gedraaid’. Maar toen ik toch eens probeerde, viel ik bijna om van verbazing. Wat een prachtig stuk was dat geworden. Nu, deze ‘trumpet voluntary’ (zoals hij later is gaan heten) blijft altijd wel mooi. Maar het nummer is zo gekend dat het in je gevoel niet veel origineels bijbrengt. Over maar naar het volgende nummer, denk je dan.
Dat is echt niet het geval met voorliggende uitvoering. En dan voel je heel concreet hoe elke uitvoering een ‘creatie’, een schepping is. Maar als er dan iets verrassend nieuws mee gebeurt, dan gaat het om een ‘re-creatie’, een her-schepping dus. Uitvoerders zijn veel meer dan zomaar repetitieve machines.
We illustreren dat door een vergelijking te maken tussen een traditionele uitvoering door het respectabeleLonden Symphony Orchestra, en een gloednieuwe uitvoering door het Barock Trompeten Ensemble Berlin’. Mensenlief, wat een verschil.
Zoals op de bruiloft van Kana serveren we hier eerst de gewone landwijn, om daarna de premier grand cru classé te degusteren. Gezondheid !
Tot morgen
Frans