Voorafgaandelijk: om 10.00 uur gaat de virtuele Norbertuskerk opnieuw open. Je vindt er een meditatie bij de vierde Adventszondag van mijn hand. Zij handelt over ‘eenzaamheid’, de kwaal die zeker vandaag vele mensen in haar greep heeft, misschien even veel als corona zelf. En wat is dan de relevantie van kerstmis voor de eenzame mens? Zie hier de link: De nacht is haast ten einde:
En waar blijft Bach?
En waar blijft Bach? Zo hoor ik sommigen al vragen. Welnu: hier is hij. Misschien zou je met Bach wel enkele maanden zoet zijn, alleen al om met zijn kerstmuziek de consolationes te vullen. Voor het Weihnachtsoratorium alleen al heb je meer dan een maand nodig. En het is een verschrikkelijk moeilijke keuze. Het is allemaal even mooi. Dus neem ik de vrijheid om een favoriete aria te kiezen: Schlafe, mein Liebster, geniesse der Ruh (uit de cantate voor de tweede Kerstdag)
Om deze aria te situeren: de engelen hebben net het nieuws van de geboorte aan de herders gebracht. De bas spoort de herders in het voorafgaande recitatief aan om het kind te zoeken. En dan volgt het heerlijke wiegelied voor het slapende kind. Het ligt voor de hand om het wiegelied in de mond van Maria te leggen. Maar evenzeer, aldus Bachkenner Van Hengel, is het de gelovige toehoorder die zich hier met Maria identificeert. De tekst luidt:
Schlafe, mein Liebster, geniesse der Ruh
wache nach diesem vor alle gedeihen
Labe die Brust, empfinde die Lust
wo wir unser Herz erfreuen.
Slaap, mijn liefste, geniet van uw rust
en ontwaak daarna voor het welzijn van allen!
Verkwik uw ziel, ervaar het genot
dat ons hart verblijdt!
Geniet ervan.
Tot morgen
Frans