Sinds kerstmis zijn er al twee walsen de revue gepasseerd: de ‘Grande Valse brillante’ van Chopin (geen dansmuziek), en de onvervalste Weense klassieker van Johann Strauss: de Kaiserwalzer. Vandaag walsen we verder, maar niet op zijn Weens. Ziehier een wals van de Russische componist Dmitri Sjostakovitsj. Een wals met de zwierigheid van een Strausswals.
Ik kende de melodie – ze is heel populair, en daar wordt ook op gedanst. Maar ik wist niet dat dit een wals van Sjostakovitsj was. Dat heb ik nu ontdekt. Een mens is nooit te oud om te leren.
Sjostakovitsj (1906-1975) was een Russische componist die af te rekenen had met het Sovjetregime. Blijkbaar heeft hij daartegenover een ambivalente houding aangenomen. Toen hij zijn vierde symfonie geschreven had, kreeg hij in de Pravda plots felle kritiek op zijn opera Lady MacBeth in het district Mtsensk. Die was blijkbaar bij (de omgeving van) Stalin niet in goede aarde gevallen; teveel dissonanten, teveel ‘chaos’. Hij trok uit schrik zijn vierde symfonie terug voor ze gepubliceerd was. En zijn vijfde symfonie verscheen onder de titel: ‘Antwoord van een Sovjetartiest op terechte kritiek’. Toen werd hij gerehabiliteerd.Ook met andere symfoniën heeft hij problemen gehad, en uiteindelijk werd hij door Zjdanov, de culturele rechterhand van Stalin, neergesabeld als een ‘reformist’. Vanaf dan schreef hij ‘socialistisch realistische’ muziek. Ik put dit alles uit Wikipedia, voor zover deze bron betrouwbaar is.
De wals die wij hier horen komt uit de tweede Jazz suite. Veel commentaar behoeft die niet; de muziek spreekt voor zichzelf. Wat wel interessant en ook wel raar is:
ook de eerste Jazz suite bevat een wals, die heel erg verwant is aan die van de tweede suite. Ik vind daar nergens een verklaring voor. Misschien dat niet alleen virussen maar ook sommige muziekstukken kunnen muteren.
Veel luisterplezier.
Tot morgen.
Frans