Wat is oudejaarsavond in coronatijd en lockdown? Een glas wijn, of een fles? En misschien enkele goede voornemens erbij voor volgend jaar?
Een fotoboek om herinneringen op te roepen?
Ziehier twee gedichten voor oudejaarsavond.
Hier komt Frank van Pamelen (°1965) : Nederlands schrijver, cabaretier, columnist.
Problemen
Ik staar al uren naar mijn lege glas.
De wereld is vergeven van problemen,
ik wou dat daar een oplossing voor was
Ach, waarom zou ik zelf niets ondernemen
bedenk ik wel eens met een zwaar gemoed.
De wereld is vergeven van problemen
en er is niemand die er iets aan doet.
Zo diep zijn wij als mens dus al gezonken,
bedenk ik wel eens. Met een zwaar gemoed
besef ik nu hoeveel ik heb gedronken.
Dan denk ik over goed en over kwaad,
zo diep zijn wij als mens dus al gezonken
Ik zeg het hier maar zo waar het op staat.
Gewoonlijk praat ik vaker over drinken
dan, denk ik, over goed en over kwaad.
Het mag in dit verband merkwaardig klinken:
gewoonlijk praat ik vaker over drinken.
Ik staar al uren naar mijn lege glas,
ik wou dat daar een oplossing voor was.
(Frank van Pamelen, in: ‘Dat lijkt warempel sandelhout’, 2003).
————————————————————
Het volgende gedicht is van Herman De Coninck:
FOTO
Weemoed is een foto van voor twintig jaar.
Familie, nog samen, nog gezond.
Is toen. Met een lijst van nu er rond.
Het nu houdt het verleden bij elkaar.
En omgekeerd. Want nu is maar even.
Is opschrikken en vragen:
waar waren we gebleven?
Bij jou. In Die Dagen.
Alles is ver. En de liefste dingen nog verder.
Maar door het verleden wordt het bij elkaar
gehouden, als schapen door een herder.
Herman de Coninck in: ‘Met de klank van hobo’.
————————————————————–
Een gezellige ‘overgang’ van oud naar nieuw.
Tot morgen.
Frans