Jubileum(pje)

Goede morgen

De honderdste consolatio van deze derde reeks is geboren.  Reden voor een glaasje. Van meerdere mensen heb ik gehoord dat het dagelijkse mailtje voor hen een lichtpuntje was in een eenzame dag.  Dat schept verbinding en doet me ook heel veel plezier.  En het heeft me geholpen om ermee door te gaan.

De consolationes zijn in deze moeilijke tijd mijn eigen redding geweest, en zijn dat nog altijd.  Mijn ‘coronadagen’ met lege agenda kregen inhoud en structuur, en de consolationes hebben mijzelf behoed voor een zwart gat.  En ik heb zelf ook wat bijgeleerd.  Mijn interesses zijn gegroeid.  Ik ben er dankbaar voor.

We heffen dus (helaas alleen maar het virtuele) glas en drinken er eens op. En dat doen we met Vivaldi.  Je kan hier zijn concerto voor twee trompetten en orkest horen.  Ik weet het, dat heeft al eens de revue gepasseerd.   Maar nu ik toch een beetje in feeststemming ben laat ik hem  opnieuw het podium opgaan.   Zoals ik reeds zegde:  bis repetita placent. 

Ik hoop dat we dit virtuele receptietje zo spoedig mogelijk kunnen overdoen, maar dan in het echt.  Want ik heb nog wat meer te vieren. 

Ondertussen doen we verder. Hoelang nog, weet ik zelf niet.  Zolang er de drive is.   Maar, zoals reeds enkele keren gezegd: geen enkel probleem indien je je liever uit de lijst van ‘abonnees’ geschrapt zou zien.  Een mailtje is genoeg.

Tot morgen

Frans

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *