De naam van Giuseppe Verdi (1813-1901) zal steeds verbonden blijven met de totstandkoming in de 19e eeuw van het eengemaakte Italië dat wij ook vandaag nog kennen. Verdi heeft dat streven naar eenheid steeds uitdrukkelijk gesteund. Hij was dan ook immens populair. De kreet ‘Eviva Verdi’ was bij de militanten voor de goede zaak niet uit de lucht. Maar dan ging het niet alleen over de componist, maar nog meer over de kandidaat-koning van een verenigd Italie: Victor Emmanuel. Achter de naam van de componist schuilde immers een acroniem :
De rol van Verdi bij de Italiaanse eenmaking mag niet onderschat worden. Zijn opera “Nabucco” bevat het overbekende koor, waarin de Joodse slaven in de ballingschap in Babylon onder Nebukadnesar (vroeger Nubocodonosor genoemd) over hun mooie land aan de Jordaan dromen. De Italianen die dat koor hoorden, herkenden daarin hun eigen nationale lot. Als de opera werd uitgevoerd, veerde het publiek bij dit koornummer recht om het uit volle borst mee te zingen. Het koor was een mobiliserend cultureel wapen in hun strijd.
Ik vind dit nummer, als het in zijn juiste context wordt uitgevoerd, wel mooi. Helaas degradeert het door zijn populariteit bij het grote publiek soms tot een goedkope schlager.
Ziehier de vertaalde tekst van het slavenkoor:
Vlieg, gedachte, op gouden vleugels;
strijk neer op glooiingen en heuvels,
waar de zoete luchten van onze
geboortegrond zacht en mild geuren!
Begroet de oevers van de rivier de Jordaan
en Sions gevallen torens…
O mijn land, zo liefelijk en verloren!
O herinnering zo zoet maar triest!
Waarom hangt de gouden harp
van wijze profeten zo stil aan de wilgen?
Koester de herinnering in onze harten,
vertel ons over de vervlogen tijden!
Herinner aan Jeruzalems lot,
speel voor ons een treurlied,
of laat anders ’s Heren geest
ons sterken ’t lijden te doorstaan!
Tot morgen.
Frans