Vandaag is het vijf jaar geleden dat een bekende klasgenoot, Zjef Vanuytsel, is overleden. Samen met nog 30 andere adolescenten maakten we in 1964 het laatste jaar van de klassieke humaniora door in het voormalige ‘pastoorsfabriekske’, het klein Seminarie van Hoogstraten. In die tijd – lang geleden, toen de dieren nog (latijn) spraken – noemden ze dat laatste jaar nog ‘retorica’, omdat in de klassieke talen grote redevoeringen werden bestudeerd: Cicero, Demosthenes …
Ook radio1 bracht Zjef vandaag in herinnering met zijn nog altijd succesvolle ‘zotte morgen’. Dat is ook een fantastische song, die op een heel creatieve manier in tekst en muziek het ontwaken van de stad bezingt. Dit is zeker een klassieker (in de goede zin van het woord) die de tand des tijds zal overleven. Met heel veel respect en bewondering laat ik hem hier horen. Ter herinnering aan mijn klasgenoot en een begenadigd poëtische liedkunstenaar.
Ik neem hier de vrijheid om – voor de ‘ingewijden’ van R64 – samen met Zjef ook de andere klasgenoten die reeds heengingen, in herinnering te brengen. Cyriel, Paul, Paul, Koen, Jef, Frans, Louis, Karel, John, Luk, Jos.
Tot morgen
Frans