Goede morgen.
In deze coronatijd zijn wij als het ware ‘gevangene’ in eigen woonst. We kijken uit naar wat Frank Vandenbroucke het ‘rijk van de vrijheid’ heeft genoemd.
Ook christenen zijn erg beperkt in hun specifieke bewegingsvrijheid. Zij verlangen naar het gemeenschapsleven rond het bijbelse Woord en Sacrament. Ze kijken uit. En in zekere zin zitten we nog in de Advent. We verwachten dat de vrijheid die komende is, maar ze is er nog niet.
De beperkte eredienst is een eredienst met gedempte, zwakke stemmen. Maar ook dan, zo zingt de sopraan in de bekende aria met dezelfde naam, wordt Gods majesteit vereerd. Als de Geest maar meeroept. En dat verwijst naar de Romeinenbrief van Paulus (Rom.8,26-27). Daar zegt Paulus dat we niet eens weten hoe we moeten bidden, maar de Geest spreekt in ons met onuitsprekelijke verzuchtingen, en roept in ons ‘Abba, Vader’.
Een troostvol perspectief, waarvan ook de sopraanaria uit Bachs cantate ‘Schwingt freudig euch empor’ (bwv 36) doordrongen is.
Dit is de tekst:
7 Aria S 7 Aria [Sopraan]
Violino solo con sordino, Continuo
Auch mit gedämpften, schwachen Stimmen
Wird Gottes Majestät verehrt.
Denn schallet nur der Geist darbei,
So ist ihm solches ein Geschrei,
Das er im Himmel selber hört.
Ook met gedempte zwakke stemmen
wordt Gods majesteit vereerd.
Want als de Geest maar meeroept,
dan wordt het een geluid
dat God zelf in de hemel hoort.
En hier volgt een prachtige uitvoering door Noria Rial en de Bachstiftung:
Tot morgen
Frans